سی و یک شب

در جامعه ای که رییس جامعه مدرسینش تا تهدید به افشاگری می شود ،حرفهایش را قورت می دهد.
دبیر شورای نگهبان قانون اساسی و بازوی اسلامیت اش ،هر روز حکم اعدام و برخورد قاطع صادر می کند
رییس جمهور ان شاا... قانونی اش همه کاری می کند و هر حرفی می زند جز آنچه به وظایفش مربوط است(مثلا به جای دادن سر وقت بودجه و برنامه 5 ساله ،به دیدن فیلم ها می رود و همایش بعد انتخاباتی برگزار می کند)
و خیلی موارد خوب و سرور انگیز دیگر ، یک عده منتقد توقع دارند که در جشنواره فیلم فجری که با فیلمهای توقیفی گذشته سرپا نگه داشته شده ، فیلمهایی که بشود فیلم نامیدشان،‌به وفور یافت شود و نگاه های مردمی و غیر دولتی و حکومتی ، سو سو زنان به حیات ادامه دهند.
خوب اگر شدنی بود که خیلی چیزهای دیگر هم می شد.
«طلا و مس» و «نفوذی» فیلمهای متوسط خوبی هستند.هم فیلم هستند و تا حدی روان روایت می کنند و هم جذابیت پنهان و سوژه دارند.ولی تکراری و دولتی هستند و نتوانستند از آثار قبلی تولید شده در این موضوعات و ژانرها ، فراتر و بالاتر بروند.
اما هر چه باشند ، از «کیمیا و خاک» و «ناسپاس» و «آل» قطعا بهتر درآمده اند.
وقتی هیچ چی سرجایش نیست ، توقع فیلمنامه و کارگردانی و دکوپاژ و ... را باید بی خیال شد.
همین که چرخ سینما با سلیقه مدیران دولتی ، می چرخد و تک و توک فیلمهایی تولید می شود که اسمشان فیلم است و گاه چون به رنگ ارغوان ،‌می شود بیشتر از یک فیلم قصه گوی جذاب صرف به آنها نگاه کرد، غنیمت است.
شهر دو چشمی ها و یک چشمی ها که نیست.الان هنگامه ی یک لحظه دیدن است.چه بهتر که در آن یک لحظه ،تصویر ماندگارتری را به تماشا بنشینیم.